“ Het is de kunst om binnen je organisatie creatief en flexibel te blijven,” aldus Simone. “Wij moesten ons natuurlijk aan de situatie aanpassen, wilden contact blijven houden met onze bezoekers en met onze collega’s. Maar wij hebben niemand ontslagen en gekeken hoe we onze medewerkers anders konden inzetten. Onze technici zijn bijvoorbeeld volleerde cameramensen geworden omdat we veel streamden. Die flexibiliteit is inherent aan het vak, dat kwam ons goed van pas tijdens de lockdown. Mede daardoor is de manier van werken en de marketing wel veranderd. Twee jaar van tevoren alles al boeken, gebeurt niet meer. Behalve de grote, meerdaagse bespelingen zoals de opera en de orkesten. Die heel grote dingen zet je er wel in, maar je kunt veel actueler programmeren en inspelen op wat er gebeurt. De standaard brochure hebben we al drie jaar niet meer, 80 procent van wat wij verkopen, gaat via onze website. Die zijn we momenteel aan het ontwikkelen en optimaliseren. Om met een paar klikken kaartjes te bestellen voor een voorstelling: daar willen we naartoe. Er komt een digitale brochure, waarin we per half jaar het aanbod presenteren. Vroeger brachten we die uit in mei, als de mensen hun vakantiegeld kregen. Dan werd er voor een heel seizoen geboekt. Maar ons publiek is veranderd, we zien dat veel mensen op de dag zelf vaak de kaarten kopen.”

Erin gerold

Simone Kratz en het theater, dat is een vanzelfsprekendheid. Als kind wilde ze circusartiest worden en terugkijkend zou je kunnen zeggen dat ze aardig in de buurt is gekomen. Het theater is bij uitstek een plek van verwondering en verbazing, net als het circus. Om die magie naar het publiek te brengen, samen met de makers en al die andere onmisbare schakels, moet je toch een beetje kunnen toveren. Het was niet eens de bedoeling dat ze in de theaterwereld zou belanden. Ze ging voor een kunstopleiding naar de AKI, de kunstacademie in Enschede, studeerde af in monumentale vormgeving. “Maar het atelier was me te eenzaam en te beperkt,” vertelt ze. “Ik wilde met mensen werken. Via Marianne Kockmann ben ik erin gerold, zij deed indertijd de jeugdprogramma’s en educatie voor de schouwburg. Ik ontmoette haar toen ik nog op de kunstacademie zat. Ik gaf tijdens mijnopleiding schilderles bij de bekende Enschedese lijstenmaker Toon Goovaarts, een cursus naaktmodel tekenen en schilderen. Marianne vroeg of ik decors en affiches kon maken en al gauw vroeg ze of ik het leuk zou vinden om mee te helpen bij jeugdvoorstellingen. Zo ben ik begonnen, nog in de oude schouwburg, nu de Kleine Willem. Daar is mijn liefde voor het theater ontstaan en Marianne is daarbij mijn mentor geweest, mijn leermeester.

Toegankelijk

“ Zij pushte me om te solliciteren. Ik ben op eigen kracht gekomen waar ik nu ben, maar Marianne gaf mij het vertrouwen dat ik het kon, dat duwtje in de rug. Ik kreeg de baan en het programmeren lag me meteen heel erg goed, niet alleen het artistieke deel, maar het hele plaatje. De afgelopen jaren was ik verantwoordelijk voor de programmering van het Wilminktheater en het Muziekcentrum Enschede en sinds mei 2022ben ik artistiek directeur van beide instellingen. Wij zijn een creatief bedrijf, daar gaat het in eerste instantie over. Voor mij is het vooral belangrijk dat wat wij aanbieden voor iedereen toegankelijk is. Theater is niet elitair, dat is mijn vaste overtuiging. Het is een hardnekkig vooroordeel dat cultuur alleen voor een bepaald soort publiek is. Onzin, geen enkele kunstvorm hoort elitair te zijn. Om anders naar de wereld te kijken is voor iedereen. De afgelopen jaren zijn de mensen door covid uit hun ritme geraakt, de aandachtspanne is korter geworden, natuurlijk ook door de sociale media. Vrijetijd is belangrijk, het betekent ook vrijheid. Daar moeten we op inspelen, ons toe verhouden. Naast de bestaande concepten kijken we naar andere invullingen bij het aanbod: concerten van een uur bijvoorbeeld. We ontwikkelen voor doelgroepen die niet vanzelfsprekend meedoen, jongere doelgroepen ook en studenten. Je moetje bezoekers niet onderschatten, die weten dondersgoed waar ze naar toe willen. Wij bieden een beleving aan, meteen bij binnenkomst moet er een goede sfeer zijn, met vriendelijke mensen die je ontvangen met een drankje.”

Eigen producties

“We ontwikkelen veel producties in eigen huis. Daar was ik al langer mee bezig, maar in 2013 heeft dat vorm gekregen met ‘ Woar geet ’opan met Kesmis.’ Dat hebben we uitgebouwd. Deze kerst hadden we veertig voorstellingen met negen eigen producties en meer dan vijfentwintigduizend bezoekers. Bijvoorbeeld Laus Steenbeeke met zijn zus in de Kleine Willem met ‘Diner veur ene,’ de Twentse Eindejaarsconference met onder anderen André Manuel en Nathalie Baartman in het Wilminktheater, het Extra X- Mas Concert in het Muziekcentrum, een idee van Jos Pijnappel (dirigent) met medewerking van Henny Thijssen en het Wilmink Projectorkest, bestaande uit de beste amateurs uit de omgeving. En natuurlijk de jeugdmusical ‘Scrooge’, fantastisch gespeeld door Wilminks Kweek, jonge Twentse theatertalenten, die worden opgeleid tot professionals door het eigen Wilminktheater en Muziekcentrum Enschede. Met onze eigen producties proberen we die mensen binnen te halen, die normaal niet naar een voorstelling komen. We hebben een aantal bewoners uit de omgeving gevraagd in een wijkjury plaats te nemen en ze tien voorstellingen cadeau gedaan. Mensen die nooit in het theaterkwamen. Het waren niet de gemakkelijkste producties en ze gingen ook in gesprek met de makers. Na afloop konden ze één voorstelling uitkiezen als de beste. Ze kozen de mimevoorstelling ‘Unseen’ van de Jakop Ahlbom Company, die vonden ze het allermooist en nu willen ze allemaal vrijwilliger worden.”

‍Gerard‍

Simone Kratz deelt haar leven met theater- en filmproducent Gerard Cornelisse. “Grappig dat je in het leven dingen tegen komt waarvan je niet weet wat het is,” zegt Simone. “Dat heb ik ook met Gerard. De film Antonia ontroerde me indertijd heel erg, het raakte me zoals je in je leven soms aangeraakt kunt worden. Je kunt dat niet benoemen. Gerard bleek de producent van deze film, die indertijd goed was voor een Oscar en twee goudenkalveren. Ik ben Gerard tegengekomen bij een publiciteitsbeurs voor ons vakgebied in Zaandam en ik kende zijn werk. Toch zou het nog twintig jaarduren, maar toen we elkaar echt ontmoetten, viel alles op z’n plek. Mijnrelatie was over en zijn relatie ook. Toen hebben we een keer afgesproken en nu zijn we zoveel jaar verder en zelfs getrouwd. Ik geloofde nooit zo erg in het huwelijk, maar in 2019 kreeg Gerard ernstige hartproblemen en alles wat mis kon gaan, ging mis. Mijn moeder overleed ook in datzelfde jaar. Dat heeft ons aan het denken gezet, vanaf nu gaan we elk feestje vieren dat we kunnen vieren. Wij werken in hetzelfde vak en hij ondersteunt mij zeker, maar we houden de zakelijke kant strikt gescheiden, er is geen overlap. Dit vak is zo mooi! Het is niet alleen amusement. Wij brengen ook voorstellingen, die schuren, die je publiek aan het denken zet. Om te werken met de makers, de creatieve geesten of om juist jonge talenten een plek te geven, het is altijd in beweging. Het is als het gooien van een steen in het water, dan maak je steeds grotere kringen."