‘Jongens, zal ik gebak meenemen?’ Vroeg ik in de afgelopen weken voor een redactievergadering van dit prachtblad, voor overleg over een klus en aan mijn moeder toen ik haar na weken weer eens  bezocht. Maar nee, allemaal op dieet voor de komende zomer. Een vriend van mij gaat twee keer per week heel vroeg zwemmen in het Twentebad in Hengelo. Om 7 uur (in de ochtend wel te verstaan). Of ik zin had om mee te gaan. Wat dacht je zelf?  

Ik ga wel twee of drie keer per week naar de sportschool in Hengelo. Ik val er niet heel erg vanaf (denk ik, want ik sta nauwelijks op een weegschaal), maar voel me wel fitter. En ik beloon mezelf altijd aansluitend met een bezoek aan de sauna.  

Op de sportschool zijn ze heel druk met trainingen, schema’s, begeleiding en noem maar op; onlangs kwamen ze met het voorstel om naast het sporten een speciale eetlijst te volgen. Ik zei dat op  mijn lijst biefstuk en patatje oorlog ontbrak, er stond alleen groente en fruit op. Nee, ik hoefde niet meer mee te doen. Maar het praten over overgewicht maakt me wel onzeker.

Ik vraag heel af en toe aan mijn dochters (die overigens wel enthousiast ‘ja’ riepen toen ik vroeg of ik gebak zou meenemen), een vriendin of aan de bladmanager of zij vinden dat ik te dik ben. Ik ben niet te dun, voor de rest word ik mentaal niet compleet  afgebroken door hen. Toch eet ik de laatste tijd veel meer fruit en salade. Alleen bij mijn moeder eet ik nog aardappels. Lekker kruimig, zoals ik ze uit mijn jeugd en jonge jaren ken en sinds ik het huis uit  ben nooit meer zie of eet...  

‍